Bareback-pad

Waarom rijden met een bareback-pad?

Ik kocht mijn eerste bareback-pad in 2009. Omdat mijn instructeur rechtrichten dit adviseerde om mijn zit te verbeteren. Ik besloot de pad met een traagschuimvulling, ontwikkeld door Emiel Voest (Barebackpad De-Luxe) aan te schaffen nadat ik een keertje op zo’n pad had mogen zitten van een vriendin. Het mooie aan deze pad is dat hij zich aanpast aan de rug van het paard en het lichaam van de ruiter. Het traagschuim plooit zich door de warmte naar de vorm waar het op bevestigd is.

Aangezien mijn merrie destijds nog erg scheef in haar lijf was en zij een kanjer was in ongecontroleerde en onverwachte ‘kangoeroe-sprongen’ was ik er in die tijd nog niet heel erg fan van en ben ik ook best vaak in het zand gerold. Maar de pad gaf mij wel een veel beter gevoel van wat er precies gebeurde onder mij in de rug van mijn paard en ik leerde heel goed voelen wat beide achterbenen precies deden.

Door het werk op de grond leerde ik observeren wat haar tendensen waren en hoe ik haar kon beïnvloeden om haar lichaam veel nuttiger in te zetten. Met die kennis leerde ik vanaf haar rug hetzelfde te doen door te voelen wat er niet handig ging en vervolgens haar via de ruiterhulpen effectief te helpen om op een betere en gezondere manier te lopen. Beetje bij beetje verdwenen de ‘kangoeroe-sprongen’ en ontstond rust en vertrouwen. Ze ontwikkelde de juiste spieren om mij in balans te kunnen dragen. Ik was inmiddels erg blij met de pad.

Eventjes dacht ik dat het opnieuw ‘aanleren’ van de galop toch wel echt vanaf een zadel zou moeten om niet te worden ‘gelanceerd’. Maar al snel deden we ook de galop het liefst met de bareback-pad omdat dat gewoon het fijnste gevoel en de beste kwaliteit galop gaf. Ik had inmiddels een hele stabiele en onafhankelijke manier van zitten ontwikkeld en voelde me eigenlijk nooit onzeker bij rijden op de pad. Al snel nam ik Berber ook mee op een buitenrit met de bareback-pad zonder daar echt over na te denken.

Bij leerlingen adviseer ik ook vaak om een tijdje bareback te gaan rijden om exact te leren voelen hoe het paard beweegt en hoe je het paard kunt helpen de balans te verbeteren. Natuurlijk moet het veilig zijn, dat komt voor alles. Vaak leidt ik een paard eerst vanaf de grond zodat ruiter en paard op een veilige manier kunnen wennen aan de pad. Soms is een paard (nog) niet toe aan rijden met een bareback-pad maar is het voor de ruiter wel erg nuttig om het gevoel voor de beweging van een rug en achterbenen te leren voelen. Dan zet ik graag één van mijn paarden in om zonder angst de zit van de leerling te ontwikkelen. Hierna lukt het vaak ook al vanuit het zadel het eigen paard veel beter te helpen.

Veel keus in verschillende pads….

Een nog scheef paard heeft vaak de neiging de ruiter (en zelfs soms het zadel) mee te nemen naar een scheve positie waardoor de onbalans versterkt wordt. Zodra een ruiter dit beseft en bewust blijft zitten waar de ruiter zou moeten zitten om het paard in balans te helpen geeft dit al een groot verschil in de kwaliteit van de beweging. De bareback-pad is een enorm nuttig item bij de lessen en ik was blij dat ik een 2^e De-Luxe pad kon aanschaffen om deze af en toe tijdelijk aan een nieuwe leerling uit te lenen om thuis er mee te oefenen.

Toen ik mijn eerste pad kocht was er nog niet zo heel veel aanbod in pads maar inmiddels zijn er heel veel verschillende op de markt waardoor het soms best moeilijk is een keuze te maken. Bij het rijden in alle gangen in verzameling met Casanova, die erg rondgeribt is en door de verzameling zijn ribbenkast nog meer uitzet, kreeg ik last van (spier)pijn in mijn bekken.

In Zweden kocht een leerling Eva-Lotte met hetzelfde probleem een toen net nieuwe pad van LaBona Reitpads waarbij het zitgedeelte door een vulling in de pad iets gelift wordt van de rug van het paard. Ik mocht eventjes op haar prachtige en zeer breed gebouwde ruin (Svensk Häst) ervaren hoe dat zat en was blij verrast. Deze pad kwam daardoor op mijn wenslijstje.

Van Claudia Wolters, mijn instructeur, mocht ik later tijdens een les op haar LaBona (type Grandiosa) rijden en toen wist ik zeker dat deze pad een super aanvulling zou zijn als een soort tussenstapje tussen een zachte pad zonder specifieke steun en uiteindelijk een zadel.

Ik heb toen zelf een LaBona Grandiosa pad aangeschaft en ben er heel blij mee. Bij Cas helpt het mijn eigen lichaam in een gezonde vorm te houden terwijl Cas super vrij kan bewegen. Bij de friese merrie Linde, met een extreem brede schoft en rug zorgt het er voor dat ik minder ver in een soort spagaat moet zitten én ik mijn benen ontspannen neerwaarts kan laten afhangen tijdens het rijden en haar op die manier het best kan begeleiden.

Inmiddels ben ik erg nieuwsgierig naar ander pads op de markt waarbij ook een vulling rondom de wervelkolom is toegepast om de ruiter iets van de rug te tillen. Ik hoop meer pads te kunnen testen.

Hoewel ik een echte bareback-pad fan ben is het echt niet zo dat ik nooit met zadel rijd. Ik wissel het af en kies wat mij het best van dienst kan zijn om het paard in de training vooruit te helpen. Op dit moment rijdt ik Linde vooral met een zadel omdat we de draf verder willen ontwikkelen en ik dan graag wil kunnen lichtrijden vanuit de beugels. Dit om haar zo weinig mogelijk te hinderen maar toch de juiste hulpen te kunnen geven om haar te helpen balans te vinden en te behouden.

Heb jij ook ervaring met bareback rijden? Of zou je het eens willen ervaren tijdens een les?
Vraag me gerust of je tijdens een les met één van onze pads mag rijden.